Oι τυχεροί,οι αναλώσιμοι και οι άριστοι.

Οι Γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες ξεμένουν από μηχανικούς

Οι Γερμανοί φαίνεται ότι ξεμένουν σιγά-σιγά από μηχανικούς. Με όλο και λιγότερους μηχανικούς, οι αυτοκινητοβιομηχανίες μένουν πίσω στο να αναπτύξουν νέα μοντέλα. Θα μου πεις, μα καλά, το υπάρχον δυναμικό; Θα σου απαντήσω ότι αυτό πλέον έχει μεγαλώσει σε ηλικία και πολλοί από τους μηχανικούς που βρίσκονται στις αυτοκινητοβιομηχανίες είναι κοντά ή ήδη έχουνε συνταξιοδοτηθεί.

 

24η Αυγούστου να κηρυχτεί ημέρα Εθνικής συναίνεσης και αναγέννησης!

Άνοιξε ο δρόμος της συναίνεσης!Η Εθνική συναίνεση είναι γεγονός! Επιτέλους μπορούμε να ελπίζουμε!

Η επιδίωξη όλων των παραγόντων,των υψηλά ιστάμενων που καθορίζουν πλέον την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη και με μοναδικό  γνώμονα την “σωτηρία των λαών” είναι πραγματικότητα.

Δικαιώθηκαν οι προσδοκίες τους, δικαιώθηκαν οι αγώνες και οι προσπάθειές τους προς την κατεύθυνση της επίτευξης  της  συναίνεσης, για την “σωτηρία” της οικονομίας, των πολιτών,  της ίδιας της χώρας.

Δικαιώνεται Ο Όλι Ρεν που απαιτούσε “πολιτική συναίνεση” χαρακτηρίζοντάς την
“ζήτημα θεμελιώδους εθνικής υπευθυνότητας,όλων των πολιτικών δυνάμεων”, τον περασμένο Μάιο.

Συναίνεση ζητούσαν και οι Γάλλοι από τον Αντώνη, κατά την εκεί επίσκεψή του  τον Ιούνιο.
Να υπάρξει υπεύθυνη στάση από τις πολιτικές δυνάμεις στην δύσκολη χρονική συγκυρία του είχε  ζητήσει ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Φιγιόν

«Τη συναίνεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης και κυρίως της Ν.Δ. για τους στόχους του Μνημονίου και την προώθηση των αποκρατικοποιήσεων θέτει ως προϋπόθεση η Ευρωζώνη στην Ελλάδα για να συμφωνήσει στη χορήγηση νέου δανείου, που θα ‘ξεμπλοκάρει’ και την εκταμίευση της 5^ης δόσης.
Έγραφε η Καθημερινή στις 17/5

Νεκρή φύση,κοινωνία χωρίς μέλλον.

Εκκενώθηκαν οι οικισμοί Κοίλα και Μελιά στη Λευκίμμη Έβρου, λόγω της μεγάλης φωτιάς που εξακολουθεί να μαίνεται στην περιοχή, σύμφωνα με δηλώσεις του Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, Αριστείδης Γιαννακίδης. Υπενθυμίζεται ότι η περιφέρεια κήρυξε χθες οκτώ οικισμούς σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Τεράστια είναι η οικολογική καταστροφή στον Έβρο με περισσότερα από 30.000 στρέμματα καμμένα, ενώ η φωτιά συνεχίζει να καίει την περιοχή.

26/8/2011 ΤVXS

Τέσσερα χρόνια μετά την μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή που κόστισε την ζωή σε δεκάδες ανθρώπους και μετέτρεψε πανέμορφα δάση σε μπαρουτοκαπνισμένα τοπία,ο εφιάλτης επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος ,όχι πως μας λησμόνησε και ποτέ. Μια κοινωνία που στην πλειοψηφία της δηλώνει αγάπη για την πατρίδα,μια πολιτεία που προτιμάει να ξοδεύει εκατομμύρια σε τάφρους και τσιμεντένια τείχη,ένα σύστημα που για να βγάλει χρήματα δε θα διστάσει να κάνει ίσιωμα τα πάντα,ένα περιβάλλον παραδομένο στο έλεος. Όχι πως απέναντι στη μανία της φύσης ο άνθρωπος έχει πολλά περιθώρια αντίστασης ,αλλά απέναντι στη μανία του κέρδους και της αδιαφορίας, τα όπλα είναι υπαρκτά, αλλά κανένας δεν δείχνει διάθεση να τα αξιοποιήσει.

Πρώτη φορά στα χρονικά ο πατριωτισμός της υποκρισίας ξεδιπλώνεται τόσο πεντακάθαρα ρέοντας σαν κρυσταλλένιο ποτάμι, μπροστά στα μάτια του τηλεθεατή ,που έντρομος βλέπει την φωτιά να λαμπαδιάζει, και την χτισμένη “μετά κόπων και βασάνων” εξοχική  αναισθησία ,να έχει  την καρβουνιασμένη κατάληξη που της αξίζει. Η αγάπη για την πατρίδα που πάντα ήταν της μόδας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το υποβαθμισμένο και εγκαταλελειμμένο περιβάλλον.Ο ατομικός ωφελιμισμός, δεν μπορεί πλέον να δικαιολογηθεί από τις μούτζες αφορισμού και τον τζερτζελέ από τα χιλιάδες κατσαρολικά ,που μάταια προσπαθούν να κουκουλώσουν την προσωπική ευθύνη του κάθε ένα από εμάς. Σπίτια και δάσος σε μια τραγική χορογραφία καταστροφής που τελειώνει εκεί ακριβώς που όλοι μια μέρα θα καταλήξουμε. Στο απόλυτο μηδέν.

Oι εικόνες της ντροπής είναι απο το  καλοκαίρι του 07 και είναι παρμένες από εδώ.

Τρομοκράτες made in Europe

Δύο εβδομάδες μετά τις μοιραίες τρομοκρατικές επιθέσεις της 7ης Ιουλίου 2005 στο Λονδίνο και μία μέρα μετά από μία άλλη αποτυχημένη επίθεση, ένας φοιτητής, ο Jean Charles de Menezes, βρισκόταν στο μετρό του Λονδίνου, όταν αστυνομικοί με πολιτικά τον κυνήγησαν και τον πυροβόλησαν εφτά φορές στο κεφάλι.

Τρομοκράτες made in Europe

Του Gary Younge για το The Nation

Συνεχής εξάπλωση της δυστυχίας

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Την ώρα που ο Βενιζέλος… μυξοκλαίει για τη χαμένη πολιτική του προοπτική, πολύ περισσότεροι Έλληνες, λιγότερο προνομιούχοι από τον υπουργό Οικονομικών, κλαίνε για πολύ σοβαρότερους λόγους. Κυρίως επειδή, αν και ποτέ δεν είχαν τις απολαύσεις του υπουργού, τώρα βλέπουν να χάνουν ακόμη και τα ψίχουλα που υποτίθεται πως… «απολάμβαναν». Ιδιαίτερα στην Αθήνα, όπου η εξάπλωση της δυστυχίας είναι τρομακτική.

Για του λόγου το αληθές, την ώρα που ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος προχώρησε σε μια ακόμη από τις πρωτοφανείς παγκοσμίως οικονομικές συμφωνίες της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου – με τη Φινλανδία αυτή τη φορά – κλαίγεται για τη χαμένη πολιτική προοπτική του, η κοινωνία στενάζει και μάλιστα με τεκμήριο κρατικά στοιχεία.

Σύμφωνα με τη χθεσινή καταθλιπτική ανακοίνωση του ΟΑΕΔ, ένας στους τρεις εγγεγραμμένους ανέργους βρίσκεται στην Αθήνα – την πρωτεύουσα της χώρας, που συγκεντρώνει δυστυχώς τον μισό πληθυσμό της! Χωρίς να υπολογίζουμε τους μη εγγεγραμμένους… Στο σύνολο μάλιστα των εγγεγραμμένων ανέργων η κυρίως παραγωγική ηλικία, αυτή μεταξύ 30-54 ετών, έχει την…τιμητική της, καθώς σε αυτήν αναλογεί το 62,70% χαμένων αυτής της κρίσης.

Τα στοιχεία είναι στο σύνολό τους δραματικά και, δυστυχώς, δεν αφορούν μόνον τους επίσημους και ανεπίσημους ανέργους, αλλά και τους – ακόμη… – εργαζόμενους.

Τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) για το πρώτο εξάμηνο του έτους είναι αρκούντως τρομακτικά, ακόμη και για όσους εξακολουθούν να πιστεύουν τον Βενιζέλο όταν λέει ότι υπάρχει φως στο τούνελ της καταστροφικής και εκτός ελέγχου ύφεσης και τον Παπανδρέου όταν ισχυρίζεται πως θα πάει στη Θεσσαλονίκη για να μιλήσει για ανάπτυξη και αντιμετώπιση της ανεργίας. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, το αποτέλεσμα του νόμου της Λούκας Κατσέλη για την αλλαγή του καθεστώτος των συμβάσεων εργασίας είναι τρομερό στο πεδίο της αλλαγής των όρων εργασίας:

● Οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης που μετατράπηκαν σε μερικής απασχόλησης το πρώτο εξαμήνου του 2011 αυξήθηκαν κατά 121,94% σε σχέση με τις αντίστοιχες του 2010!

● Η μετατροπή συμβάσεων σε εκ περιτροπής απασχόληση κατόπιν συμφωνίας με τους εργαζομένους έφτασε το 476,73%!!

● Η μετατροπή συμβάσεων σε εκ περιτροπής απασχόληση με μονομερή απόφαση του εργοδότη έφτασε το 5.521,67% για την εκ περιτροπής απασχόληση!!!

Κατόπιν αυτών κανείς δεν μπορεί να απορεί ούτε να αμφιβάλλει για την πραγματική κατάσταση του ελληνικού λαού. Ο οποίος έχει υποστεί – και θα συνεχίσει να υφίσταται αν συνεχιστεί αυτή η πορεία – απίστευτες θυσίες, στο όνομα της… αποφυγής της πτώχευσης, για να αποκομίσει το εξής απλό αποτέλεσμα:

● Το χρηματιστήριο να φτάνει στο σύνολό του σε «χαμηλά» δεκαπανταετίας, με τις περισσότερες μετοχές να πηγαίνουν είκοσι χρόνια πίσω. Με όλες τις συνέπειες στην απασχόληση, στα επενδεδυμένα στο Χρηματιστήριο λεφτά, αλλά και στην πολυθρύλητη «ανάπτυξη», με την οποία εσχάτως μας πρήζουν οι δουλοπρεπείς και ξεδιάντροποι παπαγάλοι – απ’ όποια θέση κι αν βρίσκονται.

● Την ύφεση να εκτιμάται αρχικά στο 3,5%, να αναμένεται στο… 5,3% και τελικά ήδη να τρέχει επισήμως με σχεδόν 7% (σύμφωνα με τα επίσημα μεν, αλλά… πρόχειρα και ανεκκαθάριστα στοιχεία).

● Το χρέος και τα ελλείμματα – για χάρη των οποίων υποτίθεται ότι σκλαβωθήκαμε στον μηχανισμό «στήριξης», την παρεπόμενη δανειακή σύμβαση, το Μνημόνιό της και το μεταγενέστερο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο – να βρίσκονται σε εκρηκτική άνοδο.

Ο κατάλογος των θλιβερών αποτελεσμάτων από τις επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι, δυστυχώς, πολύ μακρύς. Κι όμως, καμιά προοπτική ανάκαμψης δεν υπάρχει. Αντί των επιδιωκόμενων:

● Όλος ο πλανήτης προεξοφλεί τη χρεοκοπία μας – είτε το πουν οι οίκοι αξιολόγησης είτε όχι.

● Ο δρόμος που έχουν χαράξει από κοινού κυβέρνηση και τρόικα οδηγεί αναπόδραστα σε μια κανονικότατη πτώχευση.

● Δεν υπάρχει ούτε ένας δείκτης – δημοσιονομικός, χρηματοπιστωτικός κ.λπ. – που να λέει ότι μπορούμε να αποφύγουμε τη σκληρή πραγματικότητα.

Δυστυχώς – και το λέμε παρότι εξ αρχής έχουμε προειδοποιήσει για την κατάληξη και έχουμε εξ αρχής εντοπίσει την αδιαμφισβήτητη κυβερνητική ευθύνη – τα ερωτήματα για τις επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου και του ίδιου του πρωθυπουργού συνεχώς συσσωρεύονται και ζητούν όλο και πιο επιτακτικά απαντήσεις. Αυτές οι απαντήσεις προφανώς δεν θα δοθούν τώρα. Ας ελπίσουμε όμως ότι δεν θα καταλήξουμε ακόμη μια φορά, ελλείψει λογοδοσίας, σε ατιμωρησία…