Oι τυχεροί,οι αναλώσιμοι και οι άριστοι.

Οι Γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες ξεμένουν από μηχανικούς

Οι Γερμανοί φαίνεται ότι ξεμένουν σιγά-σιγά από μηχανικούς. Με όλο και λιγότερους μηχανικούς, οι αυτοκινητοβιομηχανίες μένουν πίσω στο να αναπτύξουν νέα μοντέλα. Θα μου πεις, μα καλά, το υπάρχον δυναμικό; Θα σου απαντήσω ότι αυτό πλέον έχει μεγαλώσει σε ηλικία και πολλοί από τους μηχανικούς που βρίσκονται στις αυτοκινητοβιομηχανίες είναι κοντά ή ήδη έχουνε συνταξιοδοτηθεί.

 

Το παραπάνω άρθρο -ολόκληρο βρίσκεται εδώ -δεν θα μπορούσε να έρθει σε καταλληλότερη εποχή(απορώ πως δεν το ανακάλυψε κανένας Πάσχος να μας το τρίψει στα μούτρα) με την ανεργία στα ύψη και την συζήτηση/κινητοποίηση γύρω από την ανώτερη εκπαίδευση που θα συνδεθεί άμεσα με τις ανάγκες του Σ.Ε.Β ,να έχει φουντώσει χάρη στο νέο νομοσχέδιο-οδοστρωτήρας. Τι άλλο υπονοείται στην είδηση αυτή ,περα από την δικαίωση του νεοφιλελευθερισμού που προστάζει την ξεδιάντροπη χωρίς εισαγωγικά, σύνδεση της πανεπιστημιακής μόρφωσης με τις εταιρικές ανάγκες ,μέσω της δημιουργίας χρήσιμων για την καπιταλιστική παραγωγή “επιστημόνων “.

Να λοιπόν που σύμφωνα με το άρθρο ,οι ευκαιρίες βρίσκονται εκεί έξω και περιμένουν κάποιος να τις αρπάξει,αρκεί να είχε φυσικά προνοήσει μελετώντας λεπτομερώς τα άστρα, να σπουδάσει μηχανικός. Αλλά δεν χρειάζεται να μελετάει στο εξής τα άστρα, αφού το νέο πανεπιστήμιο απαλλαγμένο από το άσυλο και εξαγνισμένο από τα αναχρονιστικά ιδεολογήματα και την κριτική σκέψη,θα φροντίζει πριν από τον (εύπορο και “άριστο”) φοιτητή , να αφουγκραστεί τις ανάγκες της αγοράς και να τον κατευθύνει κατάλληλα προς αυτές. Σήμερα η αγορά έχει ανάγκη από μηχανικούς ,αύριο από προγραμματιστές ,μεθαύριο από στελέχη μάρκετινγκ ,την άλλη εβδομάδα από γκαρσόνια,τον άλλο χρόνο από πουτάνες. Οτιδήποτε θελήσει η αγορά ,η κοινωνία πρέπει πάντα να της το προσφέρει, σαν σε έναν αγώνα δρόμου στον οποίο πάντα θα έρχεται δεύτερη και καταϊδρωμένη. Οι πιθανότητες να συμβεί επιτέλους το αντίθετο, δεν χωρούν στα πλαίσια καμιάς συζήτησης ή δεν γίνονται ποτέ αντικείμενο ορθολογικής σκέψης στα διάφορα πολιτικά πηγαδάκια και τα μέσα παραπληροφόρησης. Και τι γίνεται αλήθεια με όλους αυτούς που αντί για μηχανικοί σπούδασαν ας πούμε κοινωνιολόγοι, ή δεν θέλουν να σπουδάσουν σύμφωνα με τα θέλω της αγοράς;Και για να πάει και πιο μακριά η βαλίτσα:με όλους τους “μέτριους” αυτής της ζωής, που δεν έπαιρναν τα γράμματα ,δεν είχαν τους απαιτούμενους πόρους να πληρώσουν τα πανάκριβα δίδακτρα, ή το ασταθές οικογενειακό περιβάλλον τους στάθηκε εμπόδιο,τι γίνεται τώρα που οι  ευκαιρίες για επαγγελματική απασχόληση έχουν σχεδόν εκλείψει και τίποτα δεν δείχνει πως η κατάσταση θα γίνει καλύτερη στο μέλλον;

Η… τζάμπα εργασία απελευθερώνει

Εργασιακό… Καμίνη

Xθες ο δήμαρχος ανακοίνωσε ότι έχει υπογράψει σχετική συμφωνία με εννέα ΜΚΟ για τη δουλεμπορικού τύπου ενοικίαση συμβασιούχων, ενώ, για να απαλύνει τις εντυπώσεις, είπε ότι θα στείλει τροπολογία στα κόμματα της… αντιπολίτευσης, με την οποία αυτά θα ζητήσουν την παράταση του χρόνου εργασίας τους για μια τριετία.

Ενώ λοιπόν η κυβέρνηση θα γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της το αίτημα της αντιπολίτευσης, ο δήμαρχος θα έχει αποδεχθεί πλήρως μια από τις πιο εξευτελιστικές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας εργασιακές «ρυθμίσεις».

Δε χρειάζονται αρνητικές σκέψεις και κακό κάρμα. Κάτι θα γίνει και για αυτούς αφού ο Θεός της αγοράς είναι τεράστιος αν και εξαιρετικά ανάλγητος .Στο μελλον θα υπάρξουν πάμπολλες ευκαιρίες για πεντάμηνη εργασία στις ΜΚΟ,για τετράμηνη ανασφάλιστη εργασία σε κάποιο νησί,για εκπόρνευση,για διακίνηση ναρκωτικών. Σύντομα θα θεσμοθετηθούν και τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας για κάποιον που στα περασμένα άντα αποφασίσει να επανέλθει στον ίσιο δρόμο της δια βίου μάθησης. Εργασιακές ζώνες στα πρότυπα της Κίνας, με εργοστάσια στρατόπεδα γεμάτα κάμερες ασφαλείας , ηλεκτροφόρα πλέγματα και μισθούς το πολύ κανένα πεντακοσάρικο είναι το πρότυπο που θα ακολουθηθεί για τους αναλώσιμους αυτής της ζωής ,που ως συνήθως θα σηκώσουν τους ώμους και θα προσκυνήσουν ευχαριστώντας τον Θεό της αγοράς που τους λυπήθηκε και δεν τους τιμώρησε στελνωντάς τους στα κομμουνιστικά γκουλάνγκ.

Η προκήρυξη για 4.000 Πυροσβέστες πενταετούς υποχρέωσης

Υπάρχει βέβαια και η κατηγορία των τυχερών αυτής της ζωής, που μπορεί να μη σπούδασαν ,αλλά είχαν προβλέψει την οικονομική κρίση , όπως ο εργατικός μύρμηγκας πρόβλεψε τον βαρύ χειμώνα σε αντίθεση με τον τεμπέλη τζίτζικα ,και φρόντισαν να απασχοληθούν για σειρά ετών ως συμβασιούχοι δασοπυροσβέστες ,και τώρα βλέπουν τους κόπους τους να ανταμείβονται χάρη στην προκήρυξη που θα βγει σύντομα. Οι υπόλοιποι συμβασιούχοι του δημοσίου μπορούν απλά να τυλίξουν ένα σχοινί γύρω από το λαιμό τους,ή να περιμένουν πότε θα ξαναπάρει μπροστά η πεθαμένη ελληνική καπιταλιστική μηχανή. Αυτό θα πει κοινωνία ίσων ευκαιριών, και συνταγματική κατοχύρωση του δικαιώματος, χωρίς διακρίσεις στην(υποχρεωτική) εργασία. Περιττό να αναφέρω πως οι μόνιμοι πλέον δασοπυροσβέστες, θα απολέσουν την αγανάκτηση τους απέναντι στο σύστημα,και θα επικεντρωθούν στα καλά αυτής της ζωής ,όπως ακριβώς έκοψαν τις διαμαρτυρίες οι επιτυχόντες του διαγωνισμού οικονομικών που επί ένα χρόνο χαλούσαν τον κόσμο έξω από τα υπουργεία ,αλλά μόλις ξεκίνησαν οι προσλήψεις, το πνεύμα “αλληλεγγύης” χάθηκε έξω από τα υπουργεία και ξαναβρέθηκε μέσα σε κάποιο πολυκατάστημα. Καιρός ήταν να απολαύσουν και αυτοί τα καλά του καπιταλισμού για ένα μεγαλύτερο κομμάτι ψωμί.

Κάπου μέσα στην ασφυξία της καπιταλιστικής κρίσης, βρίσκει το οξυγόνο για να αναπνεύσει και η “άλλη επιχειρηματική Ελλάδα” ,το καμάρι του κάθε νεοφιλελεύθερου που δικαιώνει τους αυτοδημιούργητους Μάνους αυτού του κόσμου. Ναι σωστά μαντέψατε. Η άλλη Ελλάδα δεν είναι τίποτα παραπάνω από κρατικές επιχορηγήσεις,κοινοτικά πακέτα στήριξης και χαμηλότοκα τραπεζικά δάνεια. Αποθέωση της ατομικής πρωτοβουλίας με ξένα κόλυβα και μερικά ακίνητα ως εγγυήσεις για την χορήγηση τραπεζικών δανείων.

Η καινούρια Ελλάδα “χτίζεται” πάνω σε στέρεες νεοφιλελεύθερες βάσεις και δεν χωράει αμφιβολία πως η φτώχεια ήρθε για να μείνει. Η διάκριση ανάμεσα σε άριστους φοιτητές και τούβλα και η ολοκληρωτική παράδοση της εκπαίδευσης στα γούστα της αγοράς, είναι τα καινούρια δεδομένα που εισάγονται στην παιδεία με ένα από τα χειρότερα νομοσχέδια που περάσαν ποτέ το κατώφλι του κοινοβουλίου. Όλες οι υπόλοιπες παθογένειες όπως το σκότωμα για μια θέση στο δημόσιο ,οι επαγγελματικές και βουλευτικές γνωριμίες,η ταξικότητα της εκπαίδευσης και οι άνισες ευκαιρίες στην εργασία ,ήταν πάντα εδώ ,με  μόνη διαφορά το αρκετά μικρότερο καρότο που χρησιμοποιείται πλέον σαν δέλεαρ για να κουνηθεί το γαϊδούρι και η συχνότατη χρήση του μαστιγίου για να αντέξει το ολοένα  βαρύτερο φορτίο.